Intra-uteriene inseminatie

Intra-uteriene inseminatie is een eenvoudige techniek waarbij spermatozoïden rechtstreeks in de uterus worden gebracht door middel van een fijn soepel buisje (katheter) via de vagina (schede). Dit gebeurt op het moment van eisprong. De intra-uteriene inseminatie (IUI) wordt voorgesteld:

1. bij lichte afwijkingen van het spermogram, d.w.z. wanneer er te weinig beweeglijke spermatozoïden zijn
2. bij anomalieën aan de baarmoederhals of het baarmoederhalsslijmvlies, d.w.z. wanneer de baarmoederhals een barrière vormt voor de spermatozoïden
3. bij idiopathische onvruchtbaarheid, d.w.z. wanneer er geen enkele oorzaak voor de onvruchtbaarheid kan worden opgespoord
4. wanneer de vrouw een beroep doet op spermadonatie.

Om de kansen op zwangerschap te verhogen, zal de inseminatie meestal gepaard gaan met een ovariumstimulatie die gebeurt ofwel met oraal ingenomen geneesmiddelen of via een subcutane injectie.

De inseminatie gebeurt op het ogenblik van de ovulatie; dat ogenblik wordt bepaald door echografie en door bloedonderzoek. Ze kan gebeuren met het sperma van de partner of met het sperma van een donor.

Het percentage zwangerschappen dat tot stand komt na een IUI-cyclus bedraagt tussen 15 en 20%.

Uit een studie die in het UMC Sint-Pieter werd uitgevoerd blijkt dat 94% van de verwachte zwangerschappen wordt bereikt na 4 cycli intra-uteriene inseminatie. Aan koppels die na deze 4 cycli geen resultaat bekomen wordt dan een andere vorm van begeleide voorplanting voorgesteld. 

Inseminaties worden niet aanbevolen bij ernstige pathologieën, bij patiënten ouder dan 40 jaar of in geval van een onvruchtbaarheid die langer dan 4 jaar duurt.